Muchomor plamisty (Amanita pantherina) to jeden z najbardziej niebezpiecznych trujących grzybów w polskich lasach. Mimo swojego atrakcyjnego wyglądu, przypominającego nieco jadalną czubajkę kanię, zawiera toksyny o silnym działaniu neurotoksycznym. Nawet niewielka ilość spożytego muchomora plamistego może prowadzić do poważnych objawów zatrucia, halucynacji, zaburzeń świadomości, a w skrajnych przypadkach – zagrożenia życia.
Grzyby AMANITA to święte grzyby? Zajrzyj do zakładki GRZYBY aby znaleźć odpowiedni artykuł. Postanowiliśmy poświęcić tej tematyce sporo uwagi.
Kapelusz muchomora plamistego w początkowej fazie jest półkulisty, następnie staje się wypukły, by w końcowej fazie wzrostu osiągnąć formę szeroko rozpostartą. Ma kolor od jasnobrązowego po ciemnobrązowy, z charakterystycznymi białymi plamkami – są to resztki osłony, które mogą być zmywane przez deszcz, przez co dojrzałe owocniki mogą wyglądać bardziej jednolicie. Brzeg kapelusza bywa delikatnie prążkowany.
Trzon jest smukły, cylindryczny, biały lub kremowy, zakończony bulwiastą nasadą z wyraźnymi wałeczkami (pozostałość pochwy). Na trzonie znajduje się zwisający, gładki pierścień, który jest trwały. Miąższ biały, miękki, nie zmienia koloru po uszkodzeniu. Zapach przypomina nieco rzodkiewkę – ostry i nieprzyjemny.
Grzybiarze Polska – Dołącz do grupy na Facebook’u.
Muchomor plamisty występuje od lipca do października, w lasach iglastych i liściastych, szczególnie pod sosnami, świerkami, dębami i bukami. Najczęściej rośnie na suchych, piaszczystych glebach – zwłaszcza na obrzeżach lasów i przy ścieżkach. Preferuje stanowiska nasłonecznione, gdzie często tworzy owocniki pojedynczo lub w małych grupach.
Muchomor plamisty zawiera muskarynę, kwas ibotenowy i muskazynę, które wywierają silne działanie halucynogenne i neurotoksyczne. Objawy zatrucia pojawiają się zwykle po 1–3 godzinach i mogą obejmować:
Zatrucie wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej – szczególnie niebezpieczne jest dla dzieci i osób starszych.
Muchomor plamisty bywa mylony z jadalną czubajką kanią, zwłaszcza przez niedoświadczonych grzybiarzy. Różnice:
Cecha | Opis |
---|---|
Okres występowania | Od lipca do października |
Siedlisko | Lasy iglaste i liściaste, gleby suche i piaszczyste |
Kapelusz | Brązowawy, z białymi plamkami, prążkowany brzeg |
Trzon | Smukły, z gładkim pierścieniem i wałeczkami u podstawy |
Pochwa | Obecna w postaci wałeczków |
Zapach | Intensywny, przypominający rzodkiewkę |
Jadalność | Silnie trujący |
Podobieństwo | Czubajka kania (jadalna) |
Czy muchomor plamisty jest śmiertelnie trujący?
Nie zawsze prowadzi do śmierci, ale jest silnie trujący i może wywołać poważne objawy neurologiczne.
Jak odróżnić muchomora plamistego od czubajki kani?
Po nieruchomym pierścieniu, braku wzoru na trzonie, obecności wałeczków u podstawy i zapachu rzodkiewki.
Kiedy najczęściej rośnie muchomor plamisty?
Od lipca do października, szczególnie na suchych, piaszczystych glebach pod sosnami i bukami.
Czy zmycie białych plamek oznacza, że to inny grzyb?
Nie – deszcz może zmyć plamki, ale trzon i pierścień nadal zdradzają, że to muchomor.
Jakie są objawy zatrucia muchomorem plamistym?
Zaburzenia wzroku, halucynacje, nudności, wymioty, splątanie, pobudzenie lub senność.
Czy dzieci są bardziej narażone na zatrucie?
Tak – ze względu na masę ciała i wrażliwość układu nerwowego.
Czy zapach pomaga w identyfikacji?
Tak – intensywny zapach rzodkwi to ważna cecha rozpoznawcza.
Czy można pomylić muchomora plamistego z jadalnym grzybem?
Tak – najczęściej z czubajką kanią, co bywa bardzo niebezpieczne.
Czy pierścień muchomora plamistego jest ruchomy?
Nie – jest gładki, zwisający, ale nieruchomy.
Czy muchomor plamisty rośnie samotnie czy grupowo?
Zwykle pojedynczo lub w małych grupach, często na obrzeżach lasów.
0 Votes: 0 Upvotes, 0 Downvotes (0 Points)