W 1960 roku zasadził w szklanej butli i ją zamknął. Rosną do dziś.

To nie mit, tylko piękna lekcja biologii. David Latimer w 1960 r. posadził w dużej, szklanej butli roślinę z rodzaju Tradescantia (popularny „trzykrotka”), lekko zwilżył podłoże, zamknął naczynie… i zostawił. Otworzył je tylko raz – w 1972 r., by dolać odrobinę wody. Od tamtej pory butla jest szczelnie zamknięta, a w środku wciąż kwitnie zielony, samo-podtrzymujący się mikro-ekosystem.

Dlaczego to działa?

To zamknięty obieg napędzany światłem:

• Fotosynteza: roślina, mając CO₂ i światło, produkuje tlen i cukry.
• Oddychanie i rozkład: nocą roślina i mikroorganizmy zużywają tlen, wytwarzając CO₂; rozkładają też opadłe liście, uwalniając składniki pokarmowe do podłoża.
• Cykl wody: para skrapla się na ściankach i wraca do gleby – dlatego nie trzeba podlewać.

Kluczowe są: szczelność, stabilne, rozproszone światło, umiarkowana ilość biomasy i brak wahań temperatury. Gdy start był dobrze ustawiony, system sam utrzymuje równowagę.

Jak odtworzyć taki „ogród w butli” (skrót)

1. Naczynie: czysta, przezroczysta butla/karafka.
2. Warstwy: drenaż (keramzyt), cienka warstwa węgla aktywnego, lekko wilgotne, przepuszczalne podłoże.
3. Nasadzenia: 1–2 niewielkie rośliny tolerujące cień/wilgoć (np. tradescantia, mchy, drobne paprocie).
4. Start: lekko spryskaj, zamknij szczelnie, ustaw w rozproszonym świetle (nie w pełnym słońcu!).
5. Kontrola: przez pierwsze tygodnie obserwuj kondensację. Ciągła „mżawka” na ściankach = za mokro → na chwilę uchyl korek i ponownie zamknij.

Czego uczy historia Latimera?

• Zrównoważenie: nawet prosty, dobrze zaprojektowany układ potrafi utrzymać obieg gazów, wody i składników przez dekady.
• Minimalna ingerencja: mniej manipulacji = większa stabilność.
• Światło zamiast konewki: w zamkniętym systemie to fotony są „paliwem”.

Tyle potrzeba, by mieć własny, zielony wszechświat na półce — żywą demonstrację fotosyntezy, obiegu wody i recyklingu materii, która może działać… przez całe pokolenia.

Więcej ciekawostek znajdziesz w naszej strefie wiedzy.

Najczęściej zadawane pytania

1. Kto stworzył słynny ogród w butli?
David Latimer – założył go w 1960 r.

2. Ile razy otwierano butlę?
Raz, w 1972 r., by dolać odrobinę wody; potem znów ją szczelnie zamknięto.

3. Jak to działa bez podlewania?
Działa zamknięty obieg: fotosynteza, oddychanie, rozkład liści i cykl wody (kondensacja → spływ do podłoża).

4. Jakie rośliny sprawdzają się w takim terrarium?
Gatunki cieniolubne i „wybaczające”: tradescantia (trzykrotka), drobne paprocie, mchy, fittonie.

5. Jakie warstwy dać do butli?
Drenaż (keramzyt), cienka warstwa węgla aktywnego, przepuszczalne, lekko wilgotne podłoże.

6. Gdzie postawić takie terrarium?
W jasnym miejscu z rozproszonym światłem; bez bezpośredniego, palącego słońca i bez dużych wahań temperatury.

7. Po czym poznać, że jest za mokro?
Gdy na ściankach stale stoi „mżawka” kondensatu i pojawia się pleśń. Wtedy na krótko uchyl korek i znów zamknij.

8. Najczęstsze błędy początkujących?
Za dużo wody, zbyt mocne słońce, zbyt gęste nasadzenie, brak węgla aktywnego.

9. Czy taki ekosystem jest bezpieczny dla domowników?
Tak, to rośliny i mikroorganizmy glebowe w zamkniętym naczyniu; nie wąchamy zawartości i nie otwieramy bez potrzeby.

10. Jak długo może działać?
Lata, a nawet dekady – jeśli start był prawidłowy i warunki pozostają stabilne.